Jheronimus (Joen) Bosch ('s-Hertogenbosch, circa 1450 – 9 augustus 1516): ‘het laatste Oordeel”. Bovenin is Christus afgebeeld met rechts van hem, Maria en links Johannes de Doper. Ook wordt hij omgeven door de twaalf apostelen.

Bosch schildert hier vrijwel alleen de verdoemden. Deze bevinden zich in een brandende en door demonen bevolkte wereld. Daarmee lijkt hij aan te geven dat de aarde tegen het einde der tijden volledig in de greep van de duivel zou zijn. In het middenpaneel links wordt welgeteld één ziel door een engel uit deze hel op aarde gered. Opvallend is dat zich onder de demonen types bevinden die in Bosch’ tijd als asociale figuren, zoals marskramers, herbergiers, soldaten en gedegenereerde geestelijken. Door zoveel verdoemden te zetten tegenover die ene uitverkorene geeft de schilder blijk van een zeer negatief mensbeeld, waarin niemand ontkomt aan zijn of haar zonden. Jeroen Bosch is een kunstschilder behorend tot de Noordelijke renaissance. Hij ging de geschiedenis in als ‘den duvelmakere’ (de schepper van duivels) en als schilder van satirische voorstellingen, maar hij is vooral van betekenis als vernieuwer van de bestaande beeldtraditie. Hij gaf op vindingrijke wijze invulling aan bestaande motieven en bedacht een reeks van nieuwe composities. Het gevolg hiervan is dat de precieze betekenis van een deel van zijn werk vandaag de dag onbekend is. Hoewel hij al tijdens zijn leven een beroemd schilder was, en hij opdrachten van het hertogelijk hof in Brussel kreeg, is er vrij weinig over hem bekend.